sobota, 3 października 2015

Chwila tylko dla włosów #5: Lubię zmiany, nie lubię fryzjerów.

Witaj :) Pamiętasz może wpis o inspiracjach prostych i kręconych włosów? Zaczęłam się wtedy zastanawiać nad o wiele krótszymi włosami. Szczerze mówiąc niedługo po opublikowaniu go byłam już zdecydowana na zmianę. Wczoraj właśnie byłam u  fryzjera, a także pofarbowałam włosy na jeszcze ciemniejszy kolor. Zapraszam do czytania! :)


Muszę powiedzieć, że uwielbiam zmiany. Zarówno dotyczące koloru i długości włosów jak chociażby wystroju pokoju. Sama też szybko się zmieniam, co można zobaczyć na każdym porównaniu zdjęć, niezależnie czy będzie to 1 i 2 gimnazjum czy 1 i 2 liceum, a ludzie patrząc na moje legitymacyjne zdjęcie z gimnazjum nie mogą uwierzyć, że to ja ;).
W ostatnim czasie miałam coraz większe wątpliwości co do długości moich włosów. Włosy się plątały, przeokropnie strączkowały, i miałam wrażenie, że po prostu do mnie i do mojej twarzy nie pasują. A  jaki mają sens komplementy na temat włosów, kiedy my same nie czujemy się z nimi dobrze? Kiedy więc naoglądałam się zdjęć krótkich włosów do inspiracyjnego postu, klamka zapadła ;).
(źródło: pinterest)

   Długość chciałam mniej więcej taką, jak na powyższych zdjęciach, ale jest nieco dłuższa, bo fryzjerka się uparła ;). Zresztą to ciekawy temat, bo u fryzjera byłam pierwszy raz od ponad roku. Wtedy byłam totalnie niezadowolona, bo kobieta robiła "byle szybciej", strasznie ciągnąc mnie za włosy i mnóstwo przy okazji wyrywając. Przez ten czas więc ścinałam włosy sama, ale stwierdziłam, że takiej długości na pewno nie zrobię sobie równo, poszłam więc do salonu poleconego przez moją mame, która ma krótkie, kręcone włosy i jest z fryzjerki bardzo zadowolona. 
Czekając na swoją kolej muszę powiedzieć, że byłam bardzo zdenerwowana, że i ta fryzjerka nie będzie umiała się z moimi włosami obchodzić. Kiedy już moje włosy zmoczyła i usiadłam na fotelu, a ona zaczęła je rozczesywać, już było nie tak. Nie wiem, czy wszystkie fryzjerki się gdzieś spieszą, ale kobieta próbowała jak najszybciej je rozczesać, nie zaczynając od końcówek, ale samej góry. Niesamowicie mnie więc ciągnęła, bo włosy się plątały. Później nie było lepiej, drapała mnie grzebieniem do tego stopnia, że bałam się, czy nie będę mieć poranionego skalpu. I choć nie powiem, włosy przycięła równo, to i przy suszeniu się nie popisała. Kiedy uprzedziłam ją, że moje włosy po suszeniu są suche na wiór i niemalże do następnego ścięcia, ona mnie zapewniła, że nie używa gorącej temperatury i... włączyła suszarkę, która niemalże parzyła mnie w głowę... Musiała je też wymodelować na szczotkę (czego okropnie nie lubię, wyglądam wtedy jak siedem nieszczęść ;)) przy czym wyrwała mi znów mnóstwo włosów. A kiedy z miną eksperta na moje stwierdzenie, że farbuję się henną odpowiedziała, że włosy na pewno mi nie wypadają, tylko henna je łamie, to nie wiedziałam czy się śmiać czy płakać :).

Po zejściu z fotela nie wiedziałam, kogo mam mordować najpierw ;).

Idąc podminowana do domu zastanawiałam się, czy wziąć się za hennę, którą miałam w planach, czy ją jeszcze odpuścić i ratować to, co z włosów zostało, ale henna jednak wygrała. Tym razem wybrałam orzechowy brąz, bo chciałam uniknąć rudości. Niecałe jedno opakowanie wymieszałam z niecałą szklanką wody w temperaturze około 50-60 stopni i nałożyłam na włosy umyte wcześniej szamponem żurawinowym z barwy z SLES. Zostawiłam pod foliowym czepkiem i ciepłą czapką na około 3 godziny. Przy zmywaniu były jak zwykle wyraźnie grubsze i mocniejsze, choć teraz sa nieco suche. Nic na nie później już nie nakładałam, aby henna jeszcze mogła się utrwalić.
Kolor jest w końcu taki, jaki sobie wymarzyłam. Ciemny i chłodny, chociaż dokładne efekty jeszcze na pewno zrelacjonuję po upływie przepisowych 48 godzin. 

Jak na okoliczności, stan włosów mogę określić jako zaskakująco dobry, więc cała pielęgnacja nie poszła na marne, ale jeśli jesteś z Rzeszowa i możesz mi polecić dobrego fryzjera, który słucha co się do niego mówi, to koniecznie mi daj znać, bo ta informacja jest na wagę złota! :)

Bardzo dziękuję też za ostatnie nominacje do Libster blog awards, na pewno na nie odpowiem w następnym poście, żeby ten nie wyszedł okropnie długi! :)

10 komentarzy

  1. Oo, Rzeszowianka! :) Do którego salonu poszłas? Ja nie byłam już 5 lat u fryzjera i radzę sobie bez niego bardzo dobrze.

    OdpowiedzUsuń
  2. Salon Rene niedaleko reala (teraz "Bi1" :p). Ja miałam duże opory żeby iść, ale moja mama była tak zadowolona, że poszłam :(

    OdpowiedzUsuń
  3. Kolor bardzo ładny no i niestety fryzjerki niektóre to mają dziwne zwyczaje :/

    OdpowiedzUsuń
  4. co prawda mieszkam w Rzeszowie, ale chyba Ci nie pomogę, bo tutaj do fryzjerów nie chodzę : D

    OdpowiedzUsuń
  5. Henna łamie włosy?! Boże, jaką ona szkołę skończyła? Serio, żenada :/

    OdpowiedzUsuń
  6. Nie ma nic gorszego niż głuchy fryzjer. Wrrr... Ja się zawsze upieram przy swoim i upewniam, że mnie dobrze fryzjer/ka zrozumiał. Gdybym miała proste włosy zdecydowałabym się na taką fryzurę jak Ty:)

    OdpowiedzUsuń
  7. Też lubię zmieniać fryzury ale nie umiem się zmusić do ścięcia włosów :P już są do połowy pleców i aż żal mi zapuszczać je jeszcze raz

    OdpowiedzUsuń
  8. W łańcucie jest kobita co słucha jeśli chodzi o długość obcinania ale ostanio jej ciut krzywo wyszło :)

    OdpowiedzUsuń
  9. Nie cierpię takich fryzjerów, a niestety najczęściej właśnie trafiam do takich :/

    OdpowiedzUsuń

Bardzo dziękuję za wszystkie komentarze ♥